مدرسه ای بر روی آب در نیجریه

معرفی مدرسه ی روی آب در نیجریه

کانله آدایمی (Kunlé Adeyemi)، معماری نیجریه ای است که مدرسه ای شناور در شهر ماکوکو (Makoko) را طراحی کرده است. در بعضی مناطق آفریقا هوا در زمان های مشخصی بطور عجیبی تغییر می کند و به خصوص در شهرهای ساحلی ارتفاع آب بطور ناگهانی و به سرعت زیاد می شود و بارش طوفانی باران و راه افتادن سیل امری طبیعی شده است و کانله را واداشت تا چنین مدرسه ای را برای کودکان این مناطق آفریقا طراحی کند. این مدرسه یک ساختمان شناور است که خودش را با جزر و مد و تغییرات سطح آب دریا وفق می دهد و در مقابل سیل و طوفان های ساحلی شکست ناپذیر است. این مدرسه به گونه ای طراحی شده است  که از انرژی های برگشت پذیر، بازیافت ضایعات ارگانیک و جمع آوری آب باران بهره می برد.

این ساختمان دارای سه طبقه ساده و به شکل حرف A می باشد. پی این ساختمان از 330 بشکه پلاستیکی که در کنار هم قرار داده شده اند تشکیل شده و دارای 1000 فوت مربع محیط بازی، کلاس ها و مخازن جمع آوری آب باران است. این مدرسه ظرفیت 100 کودک دبستانی را دارد و البته علاوه بر مدرسه نمونه ای محکم و قابل انعطاف برای ساخت یک مسکن و یا سایر ساختمان های بالقوه نیز هست. پایین ترین طبقه ی مدرسه فضای بازی کودکان است. طبقه میانی فضایی قابل تقسیم دارد که امکان داشتن چهار کلاس درس را می دهد و بالاترین طبقه یک کارگاه آموزشی کوچک است و راه پله ها ارتباط بین طبقات را ایجاد می کند.

این شهر «ونیز آفریقا» نامیده شده است، اما مقایسه بین جامعه گسترده لاگوس ماکوکو و شهر تاریخی ایتالیایی شروع می شود و در لبه آب به پایان می رسد. کلبه‌های موقت ماکوکو از آب‌های تیره تالاب در اطراف بزرگترین شهر نیجریه سر برمی‌آورند، که فاصله زیادی با پل‌ها و ساختمان‌های پرآذین‌کاری دارد که گذشته فرهنگی و تجاری ونیز را نشان می‌دهند. هنرها ونیز را متحول کردند و شهرت آن را به عنوان یکی از مهم ترین مراکز رنسانس اروپا به ثبت رساندند. اکنون امید است که آموزش با کمک معماری نوآورانه بتواند به ایجاد آینده ای بهتر برای فرزندان ماکوکو کمک کند. این چشم انداز به شکل یک مدرسه شناور است که به طور کامل توسط مردم محلی ساخته شده و سال گذشته راه اندازی شده است، که قاب مثلثی شکل آن مانند خانه ای نیمه ساخته و غوطه ور در سیل از آب بالا می رود.

این پروژه که توسط صندوق توسعه سازمان ملل متحد، دولت نیجریه و بنیاد هاینریش بول حمایت می شود، زاییده فکر معمار محلی کونله آدیمی است. طراحی او از زندگی در به اصطلاح "زاغه روی رکاب" الهام گرفته شده بود و او گفت که بهبود منطقه مورد غفلت مستلزم رویکردی جدید بیشتر با آداب و رسوم محلی و محیط زیست است. "زندگی روی آب در واقع یک روش زندگی است ، بنابراین، سوال این است که چگونه می‌توانید این شرایط را بهبود بخشید، چگونه به چالش‌های زندگی روی آب به روشی ایمن و سالم رسیدگی کنید؟

" او به تلویزیون AFP گفت. برخلاف ونیز که سالانه میلیون‌ها گردشگر را از سرتاسر جهان جذب می‌کند، تعداد کمی از بازدیدکنندگان لاگوس احتمالاً راه خود را به ماکوکو پیدا می‌کنند. از پل سوم سرزمین اصلی که نزدیک به 12 کیلومتر (7.5 مایل) از میان تالاب عبور می کند، دود غلیظ چوب و دود ناشی از ژنراتورهای دیزلی را می توان در بالای سقف های آهنی راه راه و برزنتی مشاهده کرد. ماهیگیران در تالاب در جستجوی صید آن روز ، آبها را جست و جو می کنند. قایق های چوبی ، تنها راه برای رفت و آمد ، نوارهای آبکی را بین کلبه های نازک و لاغر و خطوط لباسشویی قرار می دهند. مدرسه جدید نیز از روی پل قابل مشاهده است و روی 250 بشکه خالی آبی که در زیر پایه چوبی آن نصب شده است شناور است که برای دور زدن مشکلات ناشی از سیل دوره ای در منطقه طراحی شده است. سه طبقه آن، آن را به بلندترین سازه در ماکوکو تبدیل کرده است و با 220 متر مربع (2370 فوت مربع) زیربنا، همچنین بزرگترین مرکز مشترک محله است.

ماهیگیران می توانند قایق های خود را به پایه ببندند و فقط برای تعمیر تورهای خود بیایند، همانطور که کودکانی که می خواهند یاد بگیرند  (اغلب برای اولین بار) یا بازی کنند. از بالای قاب A، زیر پنل های خورشیدی آن، ساختمان های مرتفع و چراغ های جزیره لاگوس ( قلب مرکز مالی نیجریه ) در دوردست دیده می شود. مردم ماکوکو با ماهیگیری و تجارت امرار معاش می کنند. تعداد کمی از حدود 150000 نفری که در این محله زندگی می کنند می توانند آرزوی فرار از زندگی فقیر را داشته باشند. جرمیا اولئول آستین یکی از معدود جوانانی است که تحصیلات خود را ادامه داده است. این دانشجوی هنر که به "بیگ بابا" نیز معروف است، گفت: من اینجا به دنیا آمدم و بزرگ شدم تا بدانم مردم چه رنجی می کشند، درد آنها را احساس می کنم، گریه آنها را احساس می کنم و شادی آنها را نیز می دانم. "من می دانم که آنها واقعاً به چه چیزی در این جامعه نیاز دارند و جامعه قادر به انجام آن نیست. بدون آموزش یا مهارت، آنها چگونه می توانند به مکان هایی بروند؟" فقط تعداد کمی از ما بودیم که به شهر رفتیم چیزهای بیشتری را دیدیم...

اگر مدارس بیشتری وجود داشته باشد، من معتقدم که تغییراتی در جامعه ایجاد خواهد شد." نوح شمید، مدیر مدرسه نمی تواند بیشتر موافق باشد. او گفت: "هر کودکی در هر کجا که باشد شایسته آموزش است." روی آب و این بدان معنا نیست که ما نمی توانیم روی آب به مدرسه برویم. مجبوریم. ما به مدارس بیشتری برای اسکان هزاران کودکی که در خانه هستند نیاز داریم. ما به مدارس بیشتری نیاز داریم.» آدیمی به نوبه خود گفت که این ساختمان همچنین می تواند به طور متفاوتی مورد استفاده قرار گیرد - هم در نیجریه و هم فراتر از آن. شرکت او، NLE، در وب سایت خود گفت: "هدف اصلی آن ایجاد یک سیستم ساختمانی پایدار، زیست محیطی، جایگزین مناطق پرجمعیت ساحلی آفریقا است." معمار این ساختمان اضافه کرد: "این واقعاً فقط یک سازه است که می تواند برای اشکال مختلف استفاده شود." "این می تواند یک خانه باشد، شما می توانید از همان نمونه اولیه استفاده کنید و آن را به خانه ها توسعه دهید، می توانید آن را به بیمارستان ها تبدیل کنید، می توانید آن را به یک تئاتر، یک رستوران، همه نوع امکانات توسعه دهید." نکته کلیدی این است که ما داریم. یک نمونه اولیه از ساختمان و معماری بر روی آب با استفاده از مواد محلی و منابع محلی و فناوری موجود توسعه داده شده است."