مقایسه مناطق مختلف مشهد از نظر سطح فرهنگی و آب و هوایی

سلام فرهنگ یک پدیده اجتماعی است که توسط شخص به وجود میاد و در ارتباط با جامعه ورفتارهای اجتمعاعی اثر گذار میشه مناطق متاسفانه الان بر اساس سرمایه گذاران و پولدارها تعین میگرده نه فرهنگ بی احترامی نباشه متاسفانه اینقدر سرمایه داران برای جامعه اختلاف تبغاتی درست کردند که برای خرید ملک محل سکونت و نام و نشان و جایگاهدنبال فرهنگ هستند در صورتی که فرهنگ ما غنی شده از رفتار اجتماعی ماست نه مکانهای سرمایه داران و سرمایه گذاران

پنج اصل مهم در معماری پیرنیا معماری ایران دارای ویژگی‌هایی است که در مقایسه با معماری کشورهای دیگر جهان از ارزشی بخصوص برخوردار است: ویژگی‌هایی چون طراحی مناسب، محاسبات دقیق، فرم درست پوشش، رعایت مسائل فنی و علمی در ساختمان، ایوان‌های رفیع، ستون‌های بلند و بالاخره تزئینات گوناگون که هریک در عین سادگی معرف شکوه معماری ایران است. به‌طور کلی می‌توان معماری ایرانی را در این ۵ اصل یاد شده توسط محمدکریم پیرنیا مشاهده کرد. درونگرایی یکی از باورهای مردم ایران زندگی شخصی و حرمت آن بوده که این امر به گونه‌ای معماری ایران را درون‌گرا ساخته‌است. معماران ایرانی با سامان دهی اندام‌های ساختمان در گرداگرد یک یا چند میان سرا، ساختمان را از جهان بیرون جدا می‌کردند و تنها یک هشتی این دو را به هم پیوند می‌داد. معماران ایرانی با ساماندهی اندامهای ساختمان در گرداگرد یک یا چند میانسرا، ساختمان را ازجهان بیرون جدا می‌کردند و تنها یک هشتی این دو را به هم پیوند می‌داد. خانه‌های درونگرا در اقلیم گرم و خشک، همچون بهشتی در دل کویر هستند، فضای درونگرا مانند آغوش گرم بسته‌است و از هر سو رو به درون دارد. بخش بیرونی، آذین‌های بیشتری نسبت به اندرونی داشت. معماران حتی در ساختمان‌های برونگرا مانند کوشک میان باغ‌ها، نیز درونگرایی را پاس می‌داشتند. کوشک‌ها ساختمانهایی برونگرا بودند که گرداگرد آن‌ها باز بود و از هر سو به بیرون باز می‌شدند. بیشتر خانه‌های غربی یا شرق آسیا چنین هستند.. ویژگی معماری غیرقابل انکار آثار و ابنیه‌ای مانند خانه، مسجد، مدرسه، کاروانسرا، حمام و غیره مربوط به خصوصیت درون گرایانه آن است که ریشه‌ای عمیق در مبانی و اصول اجتماعی –فلسفی این سرزمین دارد. درون‌گرایی در جستجوی حفظ حریم محیطی است که در آن شرایط کالبدی با پشتوانه تفکر، تعمق و عبادت به منظور رسیدن به اصل خویش و یافتن طمانینهٔ خاطر و آرامش اصیل در درون، به نظمی موزون و متعالی رسیده‌است. به‌طور اعم و بر اساس تفکر شرقی و در سرزمین‌های اسلامی؛ جوهر فضا در باطن است و حیاط درونی، به وجود آورنده اساس فضا است. پرهیز از بیهودگی در معماری ایران تلاش می‌شده کار بیهوده در ساختمان‌سازی نکنند و از اسراف پرهیز می‌کردند. این اصل هم پیش از اسلام و هم پس از آن مراعات می‌شده‌است. در قرآن آمده «مؤمنان، آنانکه از بیهودگی روی گردانند».[۴] در زیگورات چغازنبیل از ۱۲۵۰ پیش از میلاد، می‌توان کاربرد کاشی را دید. در این ساختمان، اِزاره دیوارها را با کاشی آبی آمود کرده‌اند. چون هنگام رفت و آمد مردم، برخورد به پای دیوار بیشتر بوده‌است، و چون خشت در برابر باران آسیب می‌دیده، نمای ساختمان را با آجر پوشانده‌اند. همچنین از کاشی در آمود گنبدها بهره‌گیری می‌کردند و آن را پر از نقش و نگار می‌کردند. این تکه‌های رنگی کاشی، آسانتر تعمیر و بازسازی می‌شدند. کاشی عمر زیادی ندارد و پس از زمانی از جا کنده شده و فرو می‌ریزد، به ویژه در جاهایی که برف و یخ هم باشد. اگر رویه‌ای یکرنگ باشد، بازسازی بخش کنده شده دشوار می‌شود و کار دو زنگ در می‌آید؛ ولی هنگامی که تکه‌تکه و چند رنگ باشد کار آسانتر است. مردم‌واری (محوری) مردم محوری به معنای رعایت تناسب میان اندام‌های ساختمانی با اندام‌های انسان و توجه به نیازهای او در کار ساختمان‌سازی است. در ایران هم مثل مکان‌های دیگر، معماری هنری وابسته به زندگی است. . پهنای اتاق خواب به اندازه یک بستر است و افراز طاقچه به اندازه‌ای است که نشسته و ایستاده به آسانی در دسترس باشد و از طرفی تالار که مخصوص مهمان است به اندازه‌ای پهناور بوده که شایسته پذیرایی باشد. خودبسندگی معماران ایرانی تلاش می‌کردند ساخت مایهٔ مورد نیاز خود را از نزدیک‌ترین جاها به دست می‌آوردند و چنان ساختمان می‌کردند که نیازمند به ساختمایهٔ جاهای دیگر نباشد و «خودبسنده» باشند. بدین گونه کار ساخت با شتاب بیشتری انجام می‌شده و ساختمان با طبیعت پیرامون خود «سازگارتر» درمی‌آمده‌است و هنگام نوسازی آن نیز همیشه ساختمایهٔ آن در دسترس بوده‌است. معماران ایرانی بر این باور بودند که ساختمایه باید «بوم آورد» یا «ایدری» (اینجایی) باشد. به گفتهٔ دیگر فرآورده (محصول) همان جایی باشد که ساختمان ساخته می‌شود و تا آنجا که شدنی است از امکانات محلی بهره‌گیری شود. برای نمونه در ساخت تخت جمشید بهترین را از یک کان (معمدن) در نزدیکی دشت مرغاب به دست می‌آوردند و با ارابه‌های چوبی به پارسه می‌رساندند. این سنگ را بیشتر برای روکش دیوارهای ستبرخشتی به کار می‌بردند. فرآوردن خشت نیز کاری بسیار ساده بوده‌است. باز برای نمونه، در محلهٔ شارستان یزد، زمین تا ژرفای دو متری از جنس خاک رُس و پایین‌تر از آن، جنسی به نام چلو یا کرشک است که لایه‌ای بسیار سخت است. معماران خاک رُس را برداشته و روی لایهٔ سخت، با همان خاک ساختمان می‌ساختند. بدین گونه شاید بتوان انگیزهٔ بنیادی بهره‌گیری از تاق و گنبد در معماری ایران را باور به «خودبسندگی» در ساختمان‌سازی دانست. نیارش واژهٔ «نیارش» در معماری گذشتهٔ ایران بسیار به کار می‌رفته‌است. نیارش به دانش ایستایی، فن ساختمان و ساختمایه (مصالح)‌شناسی گفته می‌شده‌است. معماران گذشته به نیارش ساختمان بسیار توجه می‌کردند و آن را از زیبایی جدا نمی‌دانستند. «پیمون»، اندازه‌های خردو یکسانی بود که در هرجا در خور نیازی که بدان بود به کار گرفته می‌شد. پیروی از پیمون هرگونه نگرانی معمار را دربارهٔ نااستواری یا نازیبایی ساختمان از میان می‌برده، چنان‌که یک گِلکار نه چندان چیره‌دست در روستایی دور افتاده می‌توانست با به کار بردن آن، پوشش گنبدی را به همان گونه انجام دهد که معمار کار آزموده.[۵]

سلام همه جا دنیا زمین خداست و همون خدای که شما را آفریده تمام انسان دیگر را هم آفریده همه مردم در هر جای دنیای داری فرهنگ و اداب و رسوم خودشون رو دارند فرهنگ چیست؟ فرهنگ راهکارهای شایع موجه در یک جامعه است برای زدودنِ هرگونه نیاز راستین یا ناراستین. فرهنگ همواره نرم‌افزار است و تمدن شامل آن و سخت افزارهاست. به عبارت ساده‌تر فرهنگ آن چیزی است که مردم با آن زندگی می‌کنند. فرهنگ ازآنِ مردم است؛[۱] ادوارد تایلور (۱۹۱۷–۱۸۳۲) فرهنگ را، مجموعه پیچیده‌ای از دانش‌ها، باورها، هنرها، قوانین، اخلاقیات، عادات و هرچه که فرد به عنوان عضوی از جامعهٔ خویش فرامی‌گیرد تعریف می‌کند.[۲][۳] هر منطقه از هر کشوری می‌تواند فرهنگ متفاوتی با دیگر مناطق آن کشور داشته باشد.[۴] فرهنگ به وسیلهٔ آموزش، به نسل بعدی منتقل می‌شود؛ در حالی که ژنتیک به وسیلهٔ وراثت منتقل می‌شود. مثلاً گفتگو به زبان فارسی یک راهکار است بر رفع نیاز رو در رو سخن گفتن و زبان چینی راهکاری دیگر برای مردمانی دیگر برای رفع همین نیاز است. فرهنگ، راه مشترک زندگی، اندیشه و کنش انسان در یک جامعه است. فرهنگ در بر گیرندهٔ این موارد است: ۱. سازگاری کلی با نیازهای غریزی و فطری واقتصادی یا محیط جغرافیایی پیرامون؛ ۲. سازمان مشترکی که برای فرونشاندن نیازهای اجتماعی و سیاسی که از محیط پیرامون برخاسته‌اند، پیدا شده‌است؛ ۳. مجموعهٔ مشترکی از اندیشه‌ها و دستاوردها. فرهنگ شامل هنر، ادبیات، علم، آفرینش‌ها، فلسفه و دین است.[۵] فرهنگ‌ها دارای عناصر بسیارند که بطور آمیزه و نامیزهٔ معنایی در جامعه شناورند و درست از میان خودآگاه و ناخودآگاه هوشیاری اجتماعی عبور می‌کند. مردم برای تغییر فرهنگ خود لازم است زحمت زیادی بکشند. زیرا فرهنگ؛ خواهانِ مانایی است. در برابر فرهنگ، نافرهنگ است و عبارت است از آنچه جامعه با آن تعامل دارد ولی فرهنگ نیست. مانند اقلیم، آب و هوا، ژن، حوادث، وجود یا عدم وجود منابع طبیعی، سنت‌های الهی، بیماری‌ها و … بهترین مکان برای زندگی هر فرد آنجای است که به شما آنجای است که شما شاد باشی و از زندگیت راضی باشی وبه شما ارزش و احترام بگزارند منطقه مهم نیست آب هوا هم مهم نیست من که خودم با توجه به این هم طراح و هم مشاور هستم از منطقه که هستم رضایت کامل دارم 1- بیشتر از 30 سال است که پدرم ساکن اینجا بوده و تمام این محله پدرم و من و خانواده من میشناسند 2- با تمام همسایه با احترام برخورد کردیم اگر مشکلی هم بوده باز با هم کنار آمده ایم تا آنجا که با اخلاقیات و روحیات اشنا شدیم قیمت هم مهم نیست رفاه اجتماعی مهم نیست هوا مهم نیست طراحی مهم و ملاک اصل نیست. فقط در این حد بگم که اگر مثلا پدرم مریض میشود نصف شب ساعت2 همسایه مان ما را در همه جا از بیمارستان و..همرا هی میگرد حتی هزینه و...اگر عروسی بود و یا مراسم ترحیم هیچ نیازی به باغ تالار و.. نبود چون همسایه ما یک منزل 260 متر حیاط با دو طبقه خانه با زیر بنای 200 متر در اخیار ما میگذاشت اگر نیاز بود باز همسایه کناری هم به همین نحوه اگر مسافرت میرفیم ما و یا همسایه کلید خانه هم را داشتیم و اگر چیزی نیاز داشیم مثلا برق اتصالی کرده بود برق نداشیم از ایشان یک سیم برق میگرفتیم آب گاز نداشتیم و... حتی اگر مهمان از شهر دور می امد و ما خانه نبودیم مثلا پدر بزرگم و مادر بزرگم همسایه مان اینها را به خانه خود دعوت می کرد تا ما بیایم و اول همسایه بعد اقوام و مغازه و... یا وقتی کسی بیاد تحقیقات از احالی محله برای هر چیزی اونجا میفهمه منطقه خوب یعنی چه؟ وقتی میری مغازه محله چیزی بخری راستشو بهت در مورد قیمت و کیفیت بگه چون قدیمی هستی و صداقت سرمایگذاری بلند مدت است البته رفتار ماهم متقابلا بود خوب بوده و کمتر پادش برای خوبی، خوبی کردن. این یعنی فرهنگ اصیل ایرانی خانه خوب این یعنی آرامش این یعنی رفاه اجتماعی این یعنی منزلت اجتماعی نه خانه گران قیمت و شیک با طراحی اروپایی و ایتالیایی و... ( پنت هاوس) همه چی داره جز آدم و همسایه خوب اگر بمیری کسی نیست بفهمه مردی اگر مریض بشی همسایه کناری نمی دونه من خودم باره دیدم طرف یک نون ساده می ترسه در ایام تطیل برود و از اپارتمان همسایه قرض بگیرد مثل خانه مل.. در مشهد که اجساد افراد منزل کشف شده هیچ کس نفهمیده بو که اینا مردن یا طرف فوت کرده بود بنده خدا کسی حتی نبود زیر جسد طرف بگیرد آخرش کارگر گرفت. یا طرف به خاطر پارک کردن ماشین مهمان در جای پارک طرف آبروی مهمون جلوی برده یا طرف اگر یک شب مهمون عقد کنونی یا شیرنی خوری و... داره روز بعد به هیئت ساختمان از دستش شکایت می کنند. اینا بی فرهنگی است امیدوار مطالب مفید باشه

سلام فرهنگ یک پدیده اجتماعی است که توسط شخص به وجود میاد و در ارتباط با جامعه ورفتارهای اجتمعاعی اثر گذار میشه مناطق متاسفانه الان بر اساس سرمایه گذاران و پولدارها تعین میگرده نه فرهنگ بی احترامی نباشه متاسفانه اینقدر سرمایه داران برای جامعه اختلاف تبغاتی درست کردند که برای خرید ملک محل سکونت و نام و نشان و جایگاهدنبال فرهنگ هستند در صورتی که فرهنگ ما غنی شده از رفتار اجتماعی ماست نه مکانهای سرمایه داران و سرمایه گذاران